Бывайце, лецейка! Бывай,
Пах палыну духмяна-горкі.
Бывай і ты, прыціхлы гай,
І вы – пажухлыя пагоркі!..
Вазы аблок вязуць вятры
У невядомым нам напрамку,
Рабін халодныя кастры
Палаюць чырванню на ранку.
Зноў развітальны крык гусей
Абсяг гасцінца патрывожыў;
Крык як узняўся – так асеў,
Бы прагрымеў цягнік апошні...
Бывайце, лецейка, бывай!
Ды абяцай вярнуцца толькі
У жывапісны гэты край,
На нашы нівы і пагоркі!..
|
|
